Hoşgeldin Deniz

İkinci sezeryan olcağından ve iki doğum arası çok kısa olacağı için doktorumuz 39.haftanın bitimine dek bekleyebileceğimizi daha fazla beklememizin risk olduğunu söyledi. Ama bence Deniz de Arda gibi doğmak bilmezdi eğer bekleyebilseydik...
Saçlarımı bir gece önceden yaptırmıştım ama ahşap isimliklerimizle Arda'lı ve göbekli hatıra fotosu çekelim derken saç maç kalmadı.Hele doğum sonrası hiç eser yoktu..

Doğumun olacağı gün annem sabah geldi ve o Arda'ya kahvaltısını yaptırırken biz hastaneye yollandık. Odamıza yerleştik süsledik ameliyat öncesi prosedürleri hallettik. Eşimin tarafı geldi annem ve Arda evde Teyzem'in onları almasını bekliyorlarmış!! Neyse apar topar geldiler beni artık çıkartıyorlardı nerdeyse oğlumu görmeden olmaz deyince beklediler. Fakat minik bebeğim beni yatakta kafamda bone ile görünce anladı sanki,başladı dudağını bükmeye,boncuk gözleri doldu. Ben de tutamadım kendimi...
Arda'nın doğumuna çıkarken güle oynaya çıkmıştım. Ama bu kez farklıydı.Bu kez arkamda Arda vardı. Eşime asansör kapısında sana emanet deyince onun da gözleri doldu.
Doktorumdan rica ettim doğum anının fotoğrafını çekmesini (çünkü içeri eş ya da fotoğrafçı alınmıyormuş) çekmişler ama yüzünü değil..
Yine de en azından bir fotoğrafı var..

Odaya getirildiğimde ayıktım ama kafam güzel olmasına rağmen çok ağrım olduğunu hissediyordum. Extra ağrı kesiciyi baştan istememiştim ama ameliyat sonrası dört gözle bekledim ki gelip taksınlar serumu diye.. Serumu beklerken kızımı getirdiler benden önce herkes görmüştü bebek bakım odasında ilk aşıları yapılırken zaten.. Bana çok minik göründü pembe kızım. Hayalimde sarışın renkli gözlü bir bebek vardı ama bu kıpkırmızı suratlı minik kızın kapkara gözleri vardı. Emmek konusunda da becerikliydi. Ben de onu hiç yanımdan ayırmadım. Alıp yatağına koymak istediklerinde hayır yanımda kalsın dedim uyuyup uyanıp emdi minik prensesim.
İlk gece babamız kaldı yanımızda ikinci gece de ananemiz. Arda'yı evde yalnız bırakmak istemedik. Doğduğundan beri gördüğü insanlardan en az biri yanında olsun dedik.
Çıkış yapacağımız gün pedagog tavsiyesi üstüne Arda'yla geldiler hastaneye hep beraber döndük kardeşinin ana kucağının sapını tuttu eve kadar... Evde de gelip gelip Bebee diyerek yanağını dayadı fotoğraftaki gibi herşey güzel olacak galiba dedik. Bi saf saf sevindik. Fakat Arda uyumamak için çok direndi.Ve sabah 6'ya dek salonda oturduk!!!

Kayınvalidemler gidince gece uyumaya başladı ama çok geç yatıp çok erken kalktı uzunca bir süre..
Ben bu kez Arda'daki gibi göğüs yaraları ile uğraşmadım fazla ama sürekli mastit oldum ve mastitli göğsü sağmanın bebeğe vermenin doğum sancısından beter olduğunu açık yüreklilikle söyleyebilirim.Neyse ki Arda kardeşine alıştı. Bebek emmeye alıştı.
Ve biz 4 kişilik bir aile olduk...