Blog Fırtınası 22.Gün

Ben geçmiş hayat hikayelerinde yani reankarnasyonlarda hayvandan insan olmaz insandan hayvan olmaz diye okumuş olsam da eminim ki ben cins bir ev kedisiydim.
Hani beyaz uzun tüylü boynunda çıngıraklı kırmızı tasması olanlardan.
Şömine karşısındaki minderime kıvrılır sıcak sıcak yatardım.
Mamalarım günlük konurdu süt ve su kabım ayrı,ıslak ve kuru mama kabım ise ayrı dururdu.
Kumumun temizliğine çok dikkat ederlerdi sağ olsunlar bir gün olsun pis kuma pislediğimi bilmem hehehe...
Tüylerimin fırçalanmasını,okşanmasını pek severdim ancak kuaför dedikleri yere götürdüklerinde uyuz olurdum yaa güzelim tüylerimi tıraşlar tırnaklarımı keserlerdi... Tek derdim de buydu zaten. Ev sahibim beni çok severdi. Türlü oyuncaklarla benimle oynamaya çalışır canım istemiyorsa zorlamazdı. Oysa ki ben onunla oynardım bilmezdi :D Fazla yorgun dönmüşse işten onu yormamak için oynamazdım o ucunda ip olan şapşirik gri peluş fare ile... Üzgün olduğunda sahibim daha da çok mırlardım ki sesim onu sakinleştirsin,sevildiğini bilsin diye...
Sevecen bir kediydim ben.Pek de sevildim.
Ahh ahh kedi olmak ne güzeldi...